vandaag, 09:44
Ik zou een verhaal maken voor stichting de opkikker over mijn opkikkerdag. Nou.. dit is het geworden. Het is voor hun, maar natuurlijk kan ik het dan net zo goed op hyves zetten!
Mijn opkikkerdag
Het enige wat wij te horen hadden gekregen was: sta om 7 uur op, doe lekker rustig aan, niet ontbijten, en s avonds rondhalf 9 zijn jullie weer thuis. SPANNEND!
Zo gezegd zo gedaan. Ik lag op mijn bed in de kamer toen er werd aangebeld.
Het was de meneer van de ontbijtservice. We kregen een luxe ontbijt met allerlei broodjes en champagne.
Toen we het op hadden kwam al snel Maurits, de vrijwilliger van de opkikker. Ina, de andere vrijwilligster kwam met de opkikkerbus. Toen kon de dag gaan beginnen! We reden naar Zevenaar. Toen we aankwamen bij een parkeerplaats stonden daar 3 Porsches klaar voor de mannen. Ze waren helemaal verrast! De eigenaars zijn met hun gaan rondcrossen en naar een Porsche-dealer gereden. Ik ging samen met mijn moeder en Ina naar een schoonheidsspecialiste waar wij een hele uitgebreide behandeling kregen. Eerst ik, en toen mijn moeder, zodat ik kon rusten wanneer mijn moeder aan de beurt was. Op het laatst heeft ze ons nog heel mooi opgemaakt.
De jongens waren wat eerder terug en zaten al in het café waar we gingen lunchen. Daar hebben we een lekker soepje gehad met broodjes. Na de heerlijke lunch namen we afscheid van de eigenaars van de Porsches. We reden weer door naar de volgende bestemming... en we wisten niks... Elke keer weer heel spannend... waar gaan we heen? Naar Doetinchem! .. wat is er in Doetinchem?? We kwamen aan bij een atelier van een topkledingontwerper Sheguang Hu. Een klein atelier, vol met prachtige ontwerpen. Sheguang Hu is de ontwerper van bijv. de jurken die werden gedragen door de meisjes van de medailles tijdens de Olympische Spelen. Hij was erg druk voor de shows die hij over drie dagen had. Maar hij maakte alle tijd vrij voor ons om te vertellen wat hij doet. Ook mocht ik op de foto met een model, die een jurk aanpaste. En zelf heb ik ook nog wat jurken voorgehouden. Prachtig! Hij wees ons naar zijn website, en we kregen een tijdschrift mee met een interview met hem. Toen gingen we om half vier weer in het busje. We reden terug naar Haaksbergen. We wisten niet dat we nog wat zouden doen, maar er was NOG meer! Een fotoshot van mij alleen, van mij en Wytze en van Frank en mij en ook nog van ons allemaal. Toen we daar binnenkwamen zat er een vaag meneertje in de hoek. ' Oh dat is Ivo, hij kijkt even mee naar de techniek. Hij heeft een zonnebril op want hij kan niet tegen het felle licht. “Wat een raar mannetje” dacht ik nog. Mijn broer en mijn moeder hadden het door, het bleek een vriend te zijn van mijn broer die verkleed was. Maar ik had niks door tot het laatste moment toen hij de bril afdeed. Wat een verrassing! Het was echt heel grappig. Daarna zijn we even in een cafeetje wat gaan drinken, daar kreeg ik ook nog een cadeau; een beautybox met inhoud en Frank kreeg een professionele fotocursus. Heel leuk..dat er ook nog bij! Toen zeiden ze dat het tijd was om wat te gaan eten, dus wij lopen/rollen braaf naar de bus.
Toen zeiden ze ineens ” Wij gaan hier heen hoor.. weet niet wat jullie gaan doen?' Ik dacht het al… er was allang wat geregeld. Maar wat helemaal een super verrassing was, was dat er allemaal mensen waren gekomen voor mij, mensen die veel voor mij betekenen. Mijn buren, mijn opa en oma, Greetje, en Danny en Michelle! Dat vond ik heel ontroerend, echt super! Met z'n vijftienen hebben we heerlijk luxe gegeten. Ik had nog nooit zo luxe gegeten! Toen was ik wel heel erg moe, en hebben we iedereen bedankt en zijn we naar huis gereden. De vrijwilligers zijn daarna weggegaan, nadat wij ze enorm bedankt hadden voor de geweldige dag. ' Het is een dag die ze mij nooit meer kunnen afpakken!' zei ik!
Super bedankt !!! Inge Loohuis.
Mijn opkikkerdag
Het enige wat wij te horen hadden gekregen was: sta om 7 uur op, doe lekker rustig aan, niet ontbijten, en s avonds rondhalf 9 zijn jullie weer thuis. SPANNEND!
Zo gezegd zo gedaan. Ik lag op mijn bed in de kamer toen er werd aangebeld.
Het was de meneer van de ontbijtservice. We kregen een luxe ontbijt met allerlei broodjes en champagne.
Toen we het op hadden kwam al snel Maurits, de vrijwilliger van de opkikker. Ina, de andere vrijwilligster kwam met de opkikkerbus. Toen kon de dag gaan beginnen! We reden naar Zevenaar. Toen we aankwamen bij een parkeerplaats stonden daar 3 Porsches klaar voor de mannen. Ze waren helemaal verrast! De eigenaars zijn met hun gaan rondcrossen en naar een Porsche-dealer gereden. Ik ging samen met mijn moeder en Ina naar een schoonheidsspecialiste waar wij een hele uitgebreide behandeling kregen. Eerst ik, en toen mijn moeder, zodat ik kon rusten wanneer mijn moeder aan de beurt was. Op het laatst heeft ze ons nog heel mooi opgemaakt.
De jongens waren wat eerder terug en zaten al in het café waar we gingen lunchen. Daar hebben we een lekker soepje gehad met broodjes. Na de heerlijke lunch namen we afscheid van de eigenaars van de Porsches. We reden weer door naar de volgende bestemming... en we wisten niks... Elke keer weer heel spannend... waar gaan we heen? Naar Doetinchem! .. wat is er in Doetinchem?? We kwamen aan bij een atelier van een topkledingontwerper Sheguang Hu. Een klein atelier, vol met prachtige ontwerpen. Sheguang Hu is de ontwerper van bijv. de jurken die werden gedragen door de meisjes van de medailles tijdens de Olympische Spelen. Hij was erg druk voor de shows die hij over drie dagen had. Maar hij maakte alle tijd vrij voor ons om te vertellen wat hij doet. Ook mocht ik op de foto met een model, die een jurk aanpaste. En zelf heb ik ook nog wat jurken voorgehouden. Prachtig! Hij wees ons naar zijn website, en we kregen een tijdschrift mee met een interview met hem. Toen gingen we om half vier weer in het busje. We reden terug naar Haaksbergen. We wisten niet dat we nog wat zouden doen, maar er was NOG meer! Een fotoshot van mij alleen, van mij en Wytze en van Frank en mij en ook nog van ons allemaal. Toen we daar binnenkwamen zat er een vaag meneertje in de hoek. ' Oh dat is Ivo, hij kijkt even mee naar de techniek. Hij heeft een zonnebril op want hij kan niet tegen het felle licht. “Wat een raar mannetje” dacht ik nog. Mijn broer en mijn moeder hadden het door, het bleek een vriend te zijn van mijn broer die verkleed was. Maar ik had niks door tot het laatste moment toen hij de bril afdeed. Wat een verrassing! Het was echt heel grappig. Daarna zijn we even in een cafeetje wat gaan drinken, daar kreeg ik ook nog een cadeau; een beautybox met inhoud en Frank kreeg een professionele fotocursus. Heel leuk..dat er ook nog bij! Toen zeiden ze dat het tijd was om wat te gaan eten, dus wij lopen/rollen braaf naar de bus.
Toen zeiden ze ineens ” Wij gaan hier heen hoor.. weet niet wat jullie gaan doen?' Ik dacht het al… er was allang wat geregeld. Maar wat helemaal een super verrassing was, was dat er allemaal mensen waren gekomen voor mij, mensen die veel voor mij betekenen. Mijn buren, mijn opa en oma, Greetje, en Danny en Michelle! Dat vond ik heel ontroerend, echt super! Met z'n vijftienen hebben we heerlijk luxe gegeten. Ik had nog nooit zo luxe gegeten! Toen was ik wel heel erg moe, en hebben we iedereen bedankt en zijn we naar huis gereden. De vrijwilligers zijn daarna weggegaan, nadat wij ze enorm bedankt hadden voor de geweldige dag. ' Het is een dag die ze mij nooit meer kunnen afpakken!' zei ik!
Super bedankt !!! Inge Loohuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten