Ik en Wytze at LOWLANDS

Weer even een update

Zo.. voor de meeste mensen is de vakantie nu wel weer voorbij. Ik vond het wel weer eens tijd om weer eens wat op mijn site te zetten. Het gaat momenteel wel aardig goed met mij. We hebben met z'n vieren een hele leuke zomervakantie gehad in Friesland. We hadden goed weer, en hebben veel buiten gezeten. De eerste 2 weken waren we in Stavoren, lekker aan het water. En de 3e week in Appelscha. We hebben het dus erg
naar ons zin gehad.

Wat nog een leuk verhaal is, is dat ik een dag naar Lowlands ben geweest! Jaja, dat was toch echt wel een topdag. Het begon allemaal toen mijn moeder bij Greetje was en een beetje moedeloos vertelde dat ik zo graag naar pinkpop had gewild, dat mij zo'n festival echt helemaal geweldig lijkt. Toen is Greetje gaan mailen naar Lowlands, en na wat heen en weer mailen met mijn moeder hebben ze voor elkaar gekregen dat we met z'n vieren ( Greetje, mamma, ik en Wytze ) 1 dag naar Lowlands mochten. 3 Dagen zou niet lukken, want dat is veel te vermoeiend. Maar 1 dag is natuurlijk ook helemaal geweldig. Na dat de programmaindelingen bekend waren besloot ik voor Vrijdag te kiezen, de eerste dag.
Rond 12 uur s'middags kwamen we aan in Biddinghuizen, waar Lowlands werd gehouden. Na dat we ( GRATIS!! ) onze bandjes hadden gekregen gingen we het terrein op. Frank gaat ook elk jaar naar Lowlands. Hij stond met zijn tentje op een van de campings met allemaal lui die ook uit Haaksbergen en omgeving kwamen. Hierbij zat ook een goede vriend van mij, Jan Mark, dus dat was wel erg leuk.
Samen gingen we het terrein op toen het open ging. Het was erg mooi weer die dag, bijna te warm. Ik was dan ook dolblij dat ik mijn 'automatische waaiertje' bij me had. Die heb ik dan ook die dag volop gebruikt. We hebben het de hele dag heel leuk gehad. Ik voelde me helemaal op mijn gemak, en dat heb ik niet snel. Al die mensen om me heen, ik voelde weer dat ik erbij hoorde.
Niemand keek me ook raar aan, want wat daar rond loopt...! Daar is een rolstoel niks bij. En zo waren er ook mensen die bijvoorbeeld rechtstreeks aan mij vroegen.. goh wat heb jij eigenlijk? En dat vind ik zo fijn! In plaats van stom naar mij zitten staren! En daar heb ik zelf nogal veel last van maar die dag helemaal niet. Misschien waren ze er wel maar dat maakte me toen echt helemaal niet uit, ik voelde me geweldig.
Ik ben zo lang mogelijk gebleven ook al was ik s'middags al ontzettend moe. Pas om 12 uur s'avonds zaten we weer in de auto richting Haaksbergen. Helemaal uitgeput natuurlijk, maar het was super!
Gelukkig heb ik niet lang last van de moeheid gehad. Wel een paar dagen maar ik had langer verwacht. Natuurlijk haal ik ook energie uit zo'n dag.
Voor die dag zat ik er wel even flink doorheen en werd steeds meer verdrietig. Maar nu ben ik weer opgeladen en kan ik er weer even tegen. Die dagen zijn zo belangrijk voor mij. Zo hou ik het vol.
Greetje... Bedankt voor de mooie dag en voor het LL-T-shirt!



DIT WIL IK EVEN KWIJT:


Het wordt nu wel steeds moeilijker om het vol te houden. Het duurt nou zo lang. Gelukkig heb ik mensen om me heen die me er door heen slepen. Maar iedereen zit er wel eens even doorheen. Soms word ik boos.. boos op het ziek zijn.. boos op mijzelf.. boos op mensen die wel gewoon kunnen leven... boos op dokters die zeggen dat het 'tussen je oren' zit ( niet dat dat nu wordt gezegd tegen mij hoor, maar eerder wel ) ..en hoeveel schade dat kan opleveren. Die zin zou nooit mogen worden uitgesproken. Die zin heeft mij veranderd, mijn zelfvertrouwen diep laten zakken, en ik ben niet de enige die door die zin soms kapot is gemaakt. Misschien denk je nu... waarom begint ze daar nu zo in één keer over, maar het zit me soms dwars. En dan wil ik het wel eens uitschreeuwen, maar dit leek mij een betere manier ( en minder vermoeiend! )
Zo heb je nog wel eens iets wat je dwars zit als je ziek bent.

1 ding wat mij erg dwars zit is dat er soms mensen zijn, vooral jongeren, die een soort van 'bang' voor mij zijn geworden. En misschien is bang niet het juiste woord maar zo voelt het wel voor mij.
Sinds ik ziek ben, doen sommige mensen anders, of doen helemaal niks. En zodra ik zo iemand tegen kom, zeggen ze niks... kijken ze mij aan... en durven ze mij niet aan te spreken. Dit IRRITEERT MIJ! En ik heb het er ook wel eens over met Wytze of met mijn moeder.. Ze schamen zich misschien omdat ze niks van zich laten horen, of mij al een tijd niet hebben gezien en mij voor het eerst zo zien... ik weet het ook niet maar het is iig heel irritant.
Ik ben gewoon nog de zelfde Inge hoor en dat wil ik soms wel uitschreeuwen. Je kan gewoon normaal doen, ook ik ben een 'young adult', ik ben echt niet anders of zo, omdat ik toevallig ziek ben. Behandel mij zoals je ieder ander behandeld, en niet alsof ik ineens een zielig zacht eitje ben. Ook hoor ik wel dat mensen denken dat ik boos zou worden, maar waarom zou ik dat doen? Het allerliefste wil ik gewoon 'erbij horen'. Waarom zou ik dan boos worden? Ik ben boos omdat het gebeurt maar als er iemand is die mij laat voelen dat ik erbij hoor dan word ik echt niet boos hoor.
Wat ik er gewoon mee wil zeggen is,... Ik ben niet anders dan anderen, het enige wat anders is, is dat mijn hart het 10.000 x minder goed doet. Het liefst zou ik ook 'normaal' zijn, behandel mij dan ook zo. ;)
Zo Pfoeh dat moest er even uit hoor! Ik hoop niet dat er nu mensen zijn die weer bang worden omdat ik dit opschrijf haha!

Maar met mij gaat het nu wel aardig goed, na Lowlands weer opgeladen, en nu weer uitkijken naar andere leuke dagen!

Liefs Inge