vakantie enzooo...

: wytze en ik op vakantie


Zo, het was wel weer eens tijd om even te schrijven. Ik ben de laatste tijd zo moe, al kan dat ook komen van de vakantie. Mijn ouders, ik en Wytze zijn een weekje weggeweest. Naar Kootwijk op een vakantiepark. Het was heel gezellig, ik vind het altijd fijn als er meer mensen om me

heen zijn. Want normaal is iedereen zijn eigen leven aan het leiden, de ene werkt de ander naar school, zoals het hoort. Maar dan heeft iedereen tijd en dat is altijd leuk. We zijn naar paleis het Loo geweest, met opa en oma naar een beeldentuin, en samen ben ik met Wytze vrijdags naar het dolfinarium

geweest. Vrijdag kwamen ook mijn broer Frank en zijn vriendin Mieke nog even tot zondag ochtend. Zaterdags zijn we met zn allen Apeldoorn in geweest om te shoppen.


Op zo'n vakantie merk je dan dat in een rolstoel zitten ook voordelen kan hebben. Zo was midden in Apeldoorn een reclame bezig voor een bepaalde frisdrank. Een grote groep mensen stonden te wachten om een gratis flesje te krijgen. Een meneer zag mij en zei: ' hier geef dat meisje maar even een flesje ( recht uit de koeling) . En ook in het dolfinarium kwamen we bij alle shows vooraan te zitten. Zo moet je soms uit minder leuke dingen toch je voordeel halen, dan geeft het toch nog iets positiefs.





De laatste dagen soms in een dipje. Er is deze week een meisje overleden van 4 jaar ! ja 4 jaar, omdat er geen hart was voor haar. Zij heeft lang moeten strijden en toen ik het hoorde stortte ik even in... Hoe kan het zo zijn, dat er kinderen dood gaan omdat er gewoon geen donoren zijn. Als je die verhalen hoort schrik je toch. Ik ben soms zo boos... Dit mag toch niet gebeuren!? En zo zijn er meerdere dingen waardoor ik soms even down ben. Ook omdat ik soms zo moe van dingen kan worden en dan voel ik weer dat ik 'ziek'ben. Ik baal als het even en dag niet lukt om 2.5 minuten te fietsen om de hometrainer. Om voor zo even geen kracht te hebben is frustrerend. Soms heb ik het gevoel dat ik me zo moet bewijzen aan iedereen. Dat is toch iets wat is over gebleven nadat ze in Groningen dachten dat het allemaal psychisch was. Ik denk snel dat mensen denken dat ik niet mijnbest doe ofzo. Dat vind ik heel moeilijk. Ik moet zelf aangeven wat ik wel en wat ik niet kan en ik moet de grens opzoeken. En dat is een van de dingen waar ik moeite mee heb. Soms ben ik dan boos op mijzelf omdat ik die dag niet even gefietst of gelopen heb terwijl ik weet dat ik gewoon te moe was. Maar ik dan bang ben dat mensen denken dat ik lui ben. Dat krijg ik niet uit mezelf, dat zal ik waarschijnlijk altijd hebben.





Morgen heb ik een lotgenoten dag in Utrecht bij de Hartenark. Hier worden alle mensen uitgenodigd die op een hart,longen, of allebei wachten uitgenodigd. Je mag zelf weten of je komt. Ik vond het een moeilijke beslissing. Maar uiteindelijk toch maar wel besloten om te gaan. Ook omdat Henk ( man die ook op een hart wacht en waarmee ik goed kan praten ) had gezegd dat hij zou komen. Nou kreeg ik gisteren te horen dat hij niet komt omdat het niet zo goed met hem gaat. Dat vind ik wel heel jammer maar na zijn bemoedigende mailtje ga ik wel. 'Je bent al op tv geweest dus dit is een eitje!' schreef hij. Wel spannend dus. Ik heb besloten daar niet te overnachten vandaag. Mijn moeder en ik gaan er morgen heen rijden en als het niet gaat kunnen we altijd weg.


Dus daar horen jullie later nog meer over...





xx