Laatste weekenden erg druk, maar vooral met leuke dingen hoor!;) 2 weken geleden bijv. was ik met de hele familie in Bad Bentheim in Duitsland, een weekendje weg. Wel raar.. ik was al zolang niet meer in het buitenland geweest omdat dat 'officieel' niet mag. Dus ik had toen we er naar toe reden nog wel even gezegt dat mijn moeder het ziekenhuis moest bellen, maar gelukkig was het oke. Het is ook maar een klein stukje in Duitsland. Toen we de grens overreden kreeg ik wel een raar gevoel. meer zoiets van... en nu HUP door naar Italie! Maar dat zit er nog even niet in. Hopelijk snel genoeg... Tja dat wachten.... en wachten... en wachten.... dat het nu al meer dan 2 jaar duurt, best raar om te beseffen. Soms raak ik gewend aan mijn levensstijl. Opstaan, moe zijn, op bed liggen, beetje mezelf vermaken, moe zijn, slapen en de cirkel is rond... Maar soms zie ik het echt niet meer zitten. Gisteren had ik zo'n ik-ga-even-heel-hard-huilen-moment. Ik belde met Wytze, gelukkig want er was niemand thuis. Als je dan weet dat hij daar in Groningen zit met al die studenten die allemaal gezellig die avond naar een feest gingen en van te voren gingen Wytze en zijn vrienden samen eten.. dan voel je je wel even alleen... En dat is Wytze's schuld helemaal niet. Maar ik besef dan weer hoe anders mijn leven is. Hoe kut, hoe sloom, hoe pijnlijk. Maar gelukkig, zoals ik al zei, was Wytze aan de andere kant van Nederland mij aan het oppeppen door de telefoon. Tijdens zulke baalmomenten kan ik huilen als een kind. Ik denk dan soms wel eens... niemand (op mijn ouders en Wytze na ) ziet eigenlijk niemand hoe het echt is, hoe ik me soms echt voel.. dat ik ook wel eens kapot ben. En daarom schrijf je het ook op Inge.. even duidelijk maken voor mijzelf...
Maarja niet denken dat mijn leven alleen maar uit triestheid bestaat hoor, ik heb ook genoeg vrolijke momenten. Maar het word toch wel zwaarder, ook lachen is vermoeiend...
Positief blijf ik zeker, er komt gewoon een nieuw hart. Dan nog even zorgen dat het een beetje goed past en het hart een beetje mee werkt en dan kan ik weer redelijk normaal leven. Poeh kijk er toch wel erg naar uit. Van mij mag het komen...
Liefs Inge
Lieverd,
BeantwoordenVerwijderenWat heb je het weer . Ik zie het ook.Het valt ook niet mee. De verdrietige momenten komen vaker terug maar gelukkig kun jij nog steeds een positief mens blijven. Bewonderingswaardig!! Net als jij hoop ik op een gezond, goed hart waarmee jij eindelijk weer mee kan doen in het leven wat je zo graag wilt hebben.
We blijven ervoor gaan...
Hele dikke kus , mama
Hoi Inge ,
BeantwoordenVerwijderenHier weer even een berichtje, ik heb net je blog weer gelezen.
Meisje, ik begrijp die ontzettende K.. momenten heel goed...je leven is ingrijpend veranderd en je moet je leven aanpassen aan een lichaam wat eens "normaal" werkte en dat nu niet meer doet en soms kun je dat even niet accepteren (ik weet er alles van) maar meis wat ben jij positief!!!!! Ook ik hoop heel snel op een gezond hart voor jou. Had ik maar een toverstafje dan wist ik het wel.
Liefs,
Gerda (kaart volgt)
Hoi Inge,
BeantwoordenVerwijderenWilde nog even zeggen dat je verhaal mooi weergegeven was op televisie!
Ik had je moeder twee weken geleden nog gesproken op het gemeentehuis. Heb voor Tara een grotere buggy aangevraagd en toegekend gekregen. Zijn we weer mobiel, heerlijk.
Ook Tara is hard toe aan mooi weer. Ze is nu al 4 weken ziek thuis, ook al zie je haar misschien soms buiten, maar ze heeft enorme buikkrampen. Haar weerstand is en blijft natuurlijk slecht. Gevolg van operatie, chemo of medicatie? Dokters weten het ook nog niet. Ik weet alleen dat Tara het ook zat is om altijd ziek en moe te zijn, 4 jaar oud, maar ze kan er in en in verdrietig om zijn.
We blijven aan deze kant van de straat, wij en ook onze buren, met je mee hopen dat er voor jou snel een hart ter beschikking komt en dat de operatie ook voorspoedig mag verlopen!
groetjes Claudia Wes
Hoi inge, goed dat je toch zo positief blijft :) Ik geloof zeker wel dat er gauw een ontzettend mooi hart voor je klaarligt. Het is denk ik wel moeilijk om voor een ander voor te stellen hoe jij je eigenlijk voelt, hoe het is, maar gelukkig kunnen we veel opmaken uit je verhalen. Ook de aflevering van JZHMH was erg indrukwekkend (weet niet of ik dat al gezegd had) :P Als je weer in Groningen bent, zeg het maar, dan komen Nicole en ik wel weer langs :)
BeantwoordenVerwijderenEn hopelijk gaat die barbeque ook door ;) Heb daar wel zin in, gezellig!
Liefs Dennis.